Trage vragen

Taal doet er toe. Soms zijn er woorden die prachtig verwoorden wat je voelt en bedoelt. Trage vragen is wat mij betreft zo’n woord. Marloes Luijken, verantwoordelijk voor de Baarnse invulling van ‘Een tegen eenzaamheid’ heeft oog en oor voor trage vragen. Rouw, verlies en eenzaamheid horen bij het leven. Belangrijk bij de professionele begeleiding van levensvragen is het samen zoeken naar zin.

Marloes wil mensen bewust maken van het thema eenzaamheid bij zichzelf en anderen. Zelf voelde zij zich eenzaam na de geboorte van haar dochter. Haar wereld stond op de kop. Mensen kwamen langs, praatten over de baby, maar niemand vroeg hoe het met haar ging. Ze durfde niet te zeggen, dat ze het moederschap niet als zweven op een roze wolk beleefde.

Vertraging en verstilling

Marloes werd geconfronteerd met een trage vraag. Volgens Filosoof Harry Kunneman zijn trage vragen existentiële vragen. Vragen over relaties, werk, verlies, leven, dood, ziekte, verlangens en keuzes, waar geen snelle technologische of deskundologische oplossingen voor zijn. Iets dat haaks staat op de strakke tijdschema’s, waarin we de hulpverlening in onze samenleving hebben georganiseerd. Wat wèl soelaas biedt is vertraging en verstilling; er zijn, luisteren zonder oordeel en vanuit oprechte nieuwsgierigheid.

Marloes typeert haar werkwijze als ‘Socrates op sneakers’. Ze is er namelijk van overtuigd dat mensen de oplossing in zichzelf hebben en daar toegang toe krijgen, als je andere vragen stelt.  Iemand die bijna met pensioen gaat, nodigt ze bijvoorbeeld uit na te denken: hoe is het dan? “Wat ga ik straks doen met de tijd? Wie ben ik zonder werk en collega’s?  Iemand die zijn of haar partner verloren heeft, hoeft wat Marloes betreft niet naar het wijkteam. “Die moet op adem komen, zijn verhaal doen, zichzelf horen praten over het thema om tot conclusies te komen.”

Zin

“Het gaat erom dat je in verbinding met jezelf kunt zijn, dat je kunt (en durft) voelen wat dat is”, stelt Marloes. Je helpt mensen in verbinding te komen met zichzelf door vragen te stellen over zingeving en zin. Wat vind jij belangrijk, waar kom jij je bed voor uit? Waar heb jij zin in, waar kun jij van genieten?  Of zoals Anne altijd zegt: waar word jij gelukkig van? Iemand die (weer) weet wat zijn/haar leven zin geeft, zal regie over eigen leven (her)nemen.

“Als ze mij destijds op het consultatiebureau hadden gevraagd: hoe gaat het echt met jou? Red jij het, had mijn eenzaamheid misschien eerder doorbroken kunnen worden”, eindigt Marloes.