Piet Broenland: Aan de boom schudden

Piet Broenland van Ikigai counseling is zeer vereerd met zijn nominatie voor de Gouden Bezem Award. Hij weet waar de Nieuwe Bezems voor staan en onderschrijft dat het Sociaal Domein wel wat opschudding kan gebruiken.

Piet is ervaringsdeskundige op het gebied van verslaving en detentie.  Inmiddels is hij 15 jaar clean en in herstel van verslaving. Hij heeft zijn leven veranderd. Hij rondde een opleiding af en kwam terecht in de zorg. Sinds kort is hij projectmedewerker Forensische Zorg bij HVO Querido. Zes jaar geleden startte hij Ikigai Counseling. Ikigai is een Japanse filosofie. Het staat voor persoonlijke passie. In deze vorm van passie komen 4 elementen samen: wat de wereld nodig heeft, waarvoor je betaald kunt worden, waar je goed in bent en waar je ‘s ochtends je bed voor uit komt.

De maatschappij verhardt

Via Ikigai counseling zet Piet zijn kennis en kunde daar in, waar die volgens hem het meest nodig is. “Ik merk al zo’n 15 jaar dat de maatschappij verhardt. De politiek legt grote nadruk op zelfstandigheid en eigen verantwoordelijkheid, maar vergeet dat er mensen zijn die daar ondersteuning bij nodig hebben. Er wordt te weinig gekeken naar de mens achter het gedrag en de diagnose. Vaak spelen er trauma’s, maar daar is geen aandacht voor. Om op lange termijn resultaat te krijgen, is een andere, meer menselijke, aanpak en een financiële injectie nodig. Nu wordt steeds gedrag gestraft. Werkt dat niet, dan volgt nog meer repressie; nog harder, nog langer. Daar kunnen we als maatschappij anders naar kijken en anders mee omgaan, meer inclusie.

Veel mensen in werkveld, zoals hulpverleners & ook instantie hebben het hart op de juiste plek, maar worden door vele wet- en regelgeving & administratie tegengehouden om de mens te blijven zien. Dan is er nog de tendens dat mensen snel oordelen, hard zijn en het grote plaatje niet zien. Het is alleen maar ikke, ikke, ikke. Daardoor vallen kwetsbare mensen echt buiten de boot. Ze zien geen mogelijkheden meer, geven de moed op en ondernemen daarom niets meer. Dat heet geïnternaliseerd stigma.  Die mensen wil ik erbij betrekken, omdat ik dat zelf ook heb ervaren en weet hoe pijnlijk dat is.”

Dat gaat niet werken

Piet krijgt steeds meer opdrachten op het gebied van voorlichting en meedenken in beleid. Hij doet dit sinds kort ook op de ISD (inrichting  voor stelselmatige daders) afdelingen in gevangenis in Zaanstad. Hij deelt zijn kennis met professionals, zodat zij mensen met hun kwetsbaarheden beter kunnen ondersteunen naar meer zelfstandigheid. “Ik maak kenbaar hoe ik daar in sta als ervaringsdeskundige en vertel wat wetgeving en regels met mij doen: theoretisch is het leuk bedacht, maar het gaat niet werken. Als ik dat dan uitleg, realiseren mensen zich opeens: ja dat is zo; wat kunnen we daarmee?

Via de Vereniging van Nederlandse gemeenten deel ik mijn kennis met wethouders, burgemeesters en gemeenten, waardoor in situaties anders wordt gekeken, gedacht en gehandeld. Ik probeer aan de boom te schudden om te zorgen, dat de appels die erin hangen, gaan vallen. Ik breng reuring in het sociale domein met al zijn kaders, wet en regelgeving, protocollen, administratie en stigma’s.”

We leave no men behind

De kwaliteit van een maatschappij kan je aflezen aan hoe die omgaat met minderbedeelden, de verstotenen en de opgeslotenen. ” Die moet je niet verder in de modder drukken, maar juist in hun kracht zetten. We leave no men behind, zeggen de mariniers . Dat zouden we als gehele maatschappij ook moeten zeggen: Wie je ook bent, je hoort erbij; we laten niemand achter.”