In de beperking toont zich pas de meester

Willemijn Kloosterman die de eindredactie deed voor ons boek ‘Gezond Verstand in het Sociale Domein deel 2’ voegt een geheel eigen dimensie toe aan een tweehonderd jaar oude uitspraak van Goethe. Door zich te beperken, draagt ze op meesterlijke wijze haar steentje bij aan participatie van mensen met een beperking.

De Duitse filosoof, natuurwetenschapper, staatsman, toneel- en romanschrijver en dichter Goethe (1749-1832) was van alle markten thuis. Ondanks dat (of misschien wel juist daardoor), kwam hij tot een bijzondere conclusie in een sonnet uit 1800:  In der Beschränkung zeigt zich erst der Meister”.  Goethe legde de nadruk op ‘erst’. Hij vond dat een mens zich beperkingen moest opleggen bij het volgen van zijn/haar roeping. Pas als iemand vanuit overtuiging kiest voor een bepaald specialisme of beroep, dat vak met passie, ijver, hart en ziel uitvoert, kan hij of zij komen tot waarlijk meesterschap.

Liever één ding heel goed

Wie is groots wil bereiken, moet zich dus beperken tot waar ie echt goed in is. Liever één ding heel goed, dan tien dingen half. Willemijn zal deze visie vast en zeker onderschrijven. Ze wil mensen met een beperking laten zien: je hebt mogelijkheden, ook als je een beperking hebt. Na het beëindigen van haar studie maatschappelijk werk onderzocht ze verschillende wegen om vorm te geven aan haar roeping: betaald werk, een loopbaan in de politiek, een eigen bedrijf. Pas toen ze vanuit volle overtuiging besloot zich te beperken tot het schrijven, redigeren en toegankelijk maken van teksten, kwam er van alles op haar pad. Toen pas kon ze laten zien wat ze in haar mars had. Ze interviewde mensen met een arbeidsbeperking en maakte transcripten voor podcasts over inclusie. 

Vakmanschap is meesterschap

Dat ze een visuele beperking heeft, is voor Willemijn een gegeven. Ze verbaast zich wel eens over mensen die haar vragen hoe ze teksten kan schrijven. Omdat ze vanaf geboorte blind is, heeft ze ‘dubbel blind’ leren typen.  Braille en spraakinvoer zijn het gereedschap dat ze dagelijks gebruikt om haar vak uit te voeren.

Voortbordurend op Goethes uitspraak die verwijst naar het eeuwenoude opleidingstraject in gilden, zou je Willemijns prentenboek ‘De Fantastische slurf’ haar meesterproef kunnen noemen.  Het prentenboek is bedoeld om met peuters en kleuters in gesprek te gaan over blind zijn. Met inclusie kun je niet jong genoeg beginnen!

 

 

 

Vorige
Vorige

Upside down

Volgende
Volgende

Sander de Hosson: Leven met de dood