Verhalen rond het kampvuur
Door Riemie van Dijk
“In vroegere tijden als het buiten koud en guur was, vertelden de indianen hun kinderen verhalen, mythen en legenden. Ze zaten dan rond het kampvuur en iedereen luisterde aandachtig naar de verhalen. Verhalen hadden vaak een diepe betekenis, een les voor je verdere leven.”
Zo startte ik vorig jaar een kampvuursessie met een aantal pedagogisch medewerkers van een organisatie voor Kinderopvang. “Ik ben nieuwsgierig naar jullie vakmanschap; naar voorbeelden en gebeurtenissen van de afgelopen periode waarvan je zegt: daar ben ik trots op, daar heb ik -hoe groot of hoe klein ook- het verschil gemaakt. Voor kinderen, voor hun ouders, voor collega’s voor de organisatie.”
Zo’n uitnodiging tot het vertellen van verhalen moet eerst even landen. Daarom trap ik altijd af met een klein maar duidelijk en aansprekend voorbeeld uit mijn eigen praktijk. Daarna is er altijd wel iemand die het voortouw neemt en volgt de rest. Eén van de verhalen die los kwamen, was van een boomlange man die op een BSO groep werkt. Hij vertelde over een jongen uit zijn groep, die met zijn ouders en zusje gevlucht was uit Syrië. Onderweg hadden ze het nodige meegemaakt. Iedereen die te dichtbij zijn zusje kwam, kreeg te maken met zijn vuisten. Na een bijna-uitval van de jongen bracht de medewerker de jongen tot zichzelf door een arm om zijn schouder te leggen. Terwijl hij dit vertelde, schoot de medewerker vol. En met hem de rest van de groep.
Toen we waren bekomen, gingen we op zoek naar diepere lagen in zijn verhaal. “Wat vertelt dit verhaal over jouw kwaliteiten en competenties?” Hij kon een aantal benoemen en de groep wees hem op zaken die voor hem zo vanzelfsprekend waren dat hij ze niet meer zag. “Wat vertelt dit verhaal over waar je in gelooft?” Meteen deelde hij zijn visie op opvoeden. “Wat vertelt dit verhaal over wat jij belangrijk vindt in je werk en over de kernwaarden van je organisatie?” Hij wist wat hijzelf belangrijk vond, maar de kernwaarden van de organisatie kon het niet benoemen. Toen ik dat deed, wist hij ze direct te koppelen aan zijn voorbeeld. Ik vroeg hem wat zijn verhaal vertelt over de reden waarom hij elke dag zijn bed uitkomt en over hoe hij voorziet in emotionele behoeften van kinderen. Ook hier wist hij direct een antwoord op te geven.
Binnen no time had deze medewerker zicht op zijn professionele identiteit. Hij ontdekte: Hier ga ik voor, hier sta ik voor, dit kan ik goed. Hij verwoordde zijn belofte, kenmerken van zijn werkwijze en zijn unieke expertise.
Eigenlijk gun ik iedere professional in het Sociale Domein een kampvuursessie op zijn tijd. Het geeft inzichten, waarmee je jouw visitekaartje als vakman/vakvrouw kunt afgeven.