Hier sta ik voor

Door Riemie van Dijk

Af en toe heb ik zo’n momentje, dat me even van mijn stuk brengt om me daarna te realiseren: Hier geloof ik in, dit is waarom ik doe wat ik doe. Daarna is -net als bij Alladin die de toverlamp oppoetste- bij mij de geest uit de fles: ik moet met Jan en allemaal delen, waar ik als storyteller voor sta.

In het kader van de week van de zorg kwam ik in contact met een zorgorganisatie. Ze zijn continu op zoek naar nieuwe mensen en hadden bedacht, dat ze in plaats van een advertentie te plaatsen het verhaal van medewerkers wilden gebruiken. Een leuke opdracht dus. Ik trof twee medewerkers die vol passie over hun baan en hun werkgever vertelden. Ze waren zò enthousiast dat ik op een gegeven moment zelfs gekscherend vroeg of ze misschien een bonus kregen voor elke positieve opmerking over hun werkgever. Dat het echt gemeend was, bleek overduidelijk uit de verschillende concrete voorbeelden die ze gaven. Vol positieve energie reed ik terug naar huis.

Een paar dagen later volgde de reactie van de afdeling communicatie op het verhaal dat ik geschreven had. Konden we een afspraak maken om zaken af te stemmen? Dat kon de volgende dag en gaf mij nog even tijd om te onderzoeken wat mijn onderbuikgevoel me probeerde te vertellen.

Wat is de bedoeling?

Informeren of inspireren

Ga je voor informeren of voor inspireren? In het eerste geval kies je voor zenden en geef je de lezer feitelijke informatie over organisatie, de vacatures, de opleidingsmogelijkheden. In het tweede geval kies je voor verhalen die raken. Die nemen de lezer mee in de beleving van de medewerker. Verhalen zijn echt en authentiek.

Wenselijkheid of werkelijkheid

Communiceer je hoe je wilt zijn of hoe je daadwerkelijk bent? Een afdeling PR & Communicatie focust zich in de officiële communicatie vooral op het eerste. Het verhaal van een medewerker vertelt het laatste. Op het uithangbordje van elke zichzelf respecterende zorgorganisatie staan uitspraken als ‘bij ons staat de cliënt centraal’ of ‘wij investeren in onze medewerkers’. Die termen krijgen pas betekenis in het gedrag van een medewerker, die zorgt dat de mevrouw die uiterlijke verzorging zo belangrijk vindt, er elke dag piekfijn uitziet. Verhalen zijn concreet en geven de lezer een context die ze niet uit een abstracte tekst kunnen halen.

Wie is de held?

Een verhaal heeft een hoofdpersoon, iets of iemand waar het om draait. Wie is de held in dit verhaal, is dat de werkgever of de werknemer? Een mens is geen marionet. Als de werknemer de held is, heeft die de touwtjes in handen.

Knip gemaakt

De zorgorganisatie (b)leek op twee benen te hinken. De beleving van de medewerkers vonden ze mooi om te lezen, maar ze wilden ook graag hun merk uit dragen. We konden dit oplossen door een knip te maken in het artikel. Een verhalend deel, waarin de beleving, betekenisgeving en ontwikkeling van de medewerker centraal staat. Een informatief deel  waarin de organisatie zich profileerde en positioneerde.

Eind goed, al goed….